bahasa Melayu VS bahasa Inggeris

jika baru-baru ini, Gabungan Penulis Nasional (Gapena) telah membuat laporan polis terhadap Kementerian Palajaran berhubung pelaksanaan dasar pengajaran dan pembelajaran sains dan matematik dalam bahasa Inggeris (PPSMI), kini tiba giliran Persatuan Kebangsaan Pelajar Islam Malaysia (PKPIM) pula yang membuat laporan serupa terhadap kementerian terbabit.

kedua-dua pertubuhan ini membuat laporan atas alasan "tidak sah di sudut undang-undang dan bertentangan dengan Seksyen 17(1), Akta Pendidikan 1996 dan bercanggah dengan kehendak dan tujuan Perkara 152(1) dan 152(6) Perlembagaan Persekutuan".

Menurut laporan berkenaan, Perkara 152(1) memperuntukkan bahawa bahasa kebangsaan ialah bahasa Melayu dan diperuntukkan melalui undang-undang, bahawa tiada sesiapa boleh dilarang dan dihalang menggunakan (selain bagi "maksud rasmi") atau daripada mengajarkan atau belajar, apa-apa bahasa lain.

Perkara 152(6) pula memperuntukkan bahasa perkara-perkara pendidikan negara, mata pelajaran utama dalam kurikulum kebangsaan yang diuruskan oleh Kementerian Pelajaran tergolong dalam kategori "maksud rasmi".

pandangan kedua-dua pihak ini di lihat sealiran dengan pandangan yang pernah diutarakan oleh beberapa tokoh akedemik negara atas isu ini.

kesempatan yang aku perolehi ketika berbual-bual dengan beberapa orang guru sekolah di daerah aku (bekas guru-guru dan rakan-rakan aku yang kini bergelar guru) telah mewujudkan beberapa pandangan tersendiri tentang isu ini. ada pro dan kontranya. begitu juga dengan pandangan beberapa orang rakan yang langsung tidak mempunyai kaitan dengan bidang perguruan namun masih mengambil tahu tentang isu ni.

satu perkara yang dipegang oleh mereka yang pro dengan keputusan kementerian telah mengeluarkan hujah bahawa penggunakan bahasa Inggeris dalam matapelajaran sains dan metematik lebih membawa kebaikkan kepada jangka masa panjang. kekurangan bahan-bahan rujukan dalam bahasa Melayu di peringkat pengajian tinggi di jadikan alasan yang kukuh kepada penyokongan tindakan kementerian. aku akui bahawa hal ini sememangnya benar. amat sukar bagi kita selaku pengguna bahasa Melayu untuk mendapatkan bahan-bahan rujukan yang berkualiti dalam bahasa Melayu. kebanyakkannya adalah yang berbahasa Inggeris. dan sekiranya ada pun, jumlahnya begitu kecil dan tidak memadai untuk dijadikan rujukan mutlak semata-mata. 

sebagai alternatif kepada masalah ini, bahan-bahan rujukan yang telah diterjemah sering kali menjadi pilihan dalam membuat rujukan. satu perkara yang nyata, bahasa yang diterjemah ini seringkali didapati menggunakan bahasa Indonesia dan bukannya bahasa Melayu kebangsaan. amat-amat kurang bahan rujukan dalam bahasa Melayu kebangsaan di dapati di pasaran mahupun di mana-mana perpustakaan di Malaysia.

satu perkara yang selalu dipersoalkan dalam perkara ini ialah ketepatan maklumat yang telah diterjemahkan. ramai yang beranggapan, bahan-bahan terjemahan ini telah mengurangkan nilai ilmu yang sebenar dalam karya asalnya.

penggunakan bahasa Inggeris semenjak di bangku sekolah di harapkan mampu melahirkan pelajar yang mampu menguasai bahasa Inggeris dengan baik pada kemudian hari. sekali gus mengatasi masalah kesukaran mendapatkan bahan rujukan yang berkualiti.

pendapat yang kontra pula sering menjadikan perlembagaan sebagai inspirasi utama dalam memperjuangkan bahasa Melayu dalam pengajaran di sekolah. martabat bahasa Melayu dipandang cukup tinggi oleh golongan ini. mereka juga sering menjadikan negara Jepun sebagai contoh negara yang mampu mencapai tahap yang tinggi meskipun mengutamakan bahasa kebangsaan mereka dalam menyampaikan ilmu.

lambakan istilah sains dan matematik yang dicipta dan diubahsuai oleh tokoh-tokoh akedemik juga dijadikan alasan mengapa perlunya bahasa Melayu dipelihara dan menolak penggunaan bahasa Inggeris sebagai bahasa pengantar dalam subjek tersebut. mereka beranggapan tiada gunanya pelbagai istilah dicipta sekiranya tidak digunakan.

ada juga yang mengemukakan hujah tentang kesan yang dilihat berlaku pada pelajar hari ini khususnya pelajar di luar bandar yang diketahui agak lemah penguasaan bahasa Inggeris mereka. penggunaan bahasa Inggeris dikatakan menjadi sebab mengapa ada dikalangan pelajar yang gagal dalam matapelajaran sains dan matematik dalam peperiksaan kebangsaan meskipun mampu menguasai matapelajaran itu sebelum ini.

ada pendapat yang menghujah melalui penceritaan orang sekeliling mereka dan pengalaman mereka sendiri yang mendapati ada pelajar yang sebenarnya menguasai matapelajaran tersebut tetapi tetap gagal dalam peperiksaan. contoh yang di berikan kepada aku ialah kisah seorang pelajar yang apabila diaju soalan matematik dalam bahasa Melayu, mampu menjawabnya dengan tepat. tetapi apabila soalan yang sama diberikan dalam bahasa Inggeris, pelajar tersebut tidak mampu menjawabnya sama sekali. kata mereka, ini membuktikan bahawa pelajar tersebut tahu matematik, cuma kurang tahu bahasa Inggeris. bukannya bodoh matematik. jadi tiada sebabnya sekiranya dia digagalkan untuk subjek matematik hanya kerana kurangnya penguasaan bahasa Inggeris.

aku sendiri kurang pasti tentang corak sebenar perlaksanaannya di sekolah-sekolah. dan aku juga difahamkan bahawa dalam peperiksaan yang sebenar, soalannya ada dalam kedua-dua bahasa ini. aku agak keliru dalam hal ini. kerana, jika benar ada dua bahasa yang digunakan dalam peperiksaan, maka apa relevannya hal ini dibangkitkan? sekiranya pelajar itu mahir berbahasa Inggeris, biarkan sahaja mereka menjawab dalam bahasa tersebut dan sekiranya pelajar kurang mahir berbahasa Inggeris, teruskan sahaja dengan jawapan dalam bahasa Melayu. tentang bahasa yang digunakan ketika mengajar, bergantunglah kepada kesesuaian masa, tempat dan keadaan.

aku mengharapkan pandangan yang ikhlas dari mereka yang mempunyai pandangan tersendiri dalam hal ini. aku masih dalam 'mode' pemerhati. aku mengakui pandangan pihak yang pro yang aku lihat ada benarnya, dan dalam masa yang sama aku juga ingin bahasa Melayu dikekalkan.